منع کاشت ایمپلنت | کاشت ایمپلنت | ایمپلنت

ایمپلنت یا کاشت دندان به منظور جبران کمبودهای دندانی انجام می شود و با وجود تمامی مزایایی که برای بیماران بدون دندان دارد، برای تمامی افراد قابل استفاده نیست و همه بیماران نمی‎توانند کاندید استفاده از شیوه کاشت ایمپلنت دندان باشند. از آنجا که اولین مرحله در کاشت ایمپلنت، بررسی و معاینه فک، لثه و فضای لابه لای دندانهای بیمار است، دندانپزشک می تواند در این مرحله امکان کاشت دندان را برای بیمار مشخص کند. اگر براساس نظر دندانپزشک زیبایی و ترمیمی کاشت دندان با مشکل مواجه شود، بیمار از این موضوع آگاه و روش دیگری را برای جبران کمبودهای دندانی، به وی پیشنهاد می شود.

موارد منع کاشت ایمپلنت دندان

بیماری های لثه

در صورتی که لثه به بیماری هایی از قبیل تورم، عفونت و یا خونریزی مبتلا باشد، دندانپزشک کاشت ایمپلنت را به هیچ عنوان به بیمار پیشنهاد نمی کند. پایه ایمپلنت باید از لثه عبور و سپس با استخوان فک تماس برقرار کند. در این صورت لثه در حکم نگهدارنده پایه ایمپلنت است. بنابراین اگر لثه از استحکام کافی برخوردار نباشد و یا به عفونت، خونریزی و یا تورم مبتلا باشد، نمی تواند پایه ایمپلنت را حفظ کند و در نتیجه نتیجه مطلوب کسب نمی شوددر این شرایط دندانپزشک داروهای لازم را برای برطرف کردن بیماری های لثه تجویز می کند که بیمار با طی کردن دوره درمان کامل لثه، می تواند مجدد به دندانپزشک مراجعه و برای کاشت ایمپلنت دندان اقدام کند.

اشعه درمانی

اشعه درمانی و شیمی درمانی یا رادیوتراپی و کموتراپی در ناحیه فک و صورت یک مانع دیگر برای کاشت ایمپلنت دندان محسوب می شود. به این معنا که اگر بیمار تحت شیمی درمانی باشد، نمی تواند از این روش استفاده کند. اما با اتمام دوره درمان کامل، بیمار می تواند برای کاشت دندان به دندانپزشک متخصص ایمپلنت مراجعه کند.

دیابت

دیابت و بیماری قند به دو نوع تقسیم می شود که البته نوع دوم آن در مقابل درمان ایمپلنت مقاوم است و به عنوان یک مانع برای انجام این روش درمانی محسوب می شود. به این صورت که مانع از ترمیم زخم ها و برش های لثه شده و زمانی که دندانپزشک مقداری از لثه را برای کاشت پایه ایمپلنت برش می دهد، ترمیم در مدت طولانی صورت می گیرد. همچنین در زمان درمان ممکن است مشکلات دیگری از قبیل خونریزی، زخم طولانی مدت و عفونت برای بیمار رخ می دهد که مانع کاشت دندان است.

بیماری قلبی

اگر در مراجعه کننده بیماری های قلبی به میزان حاد وجود داشته باشد، به طوری که موجب بروز ایست قلبی و یا سکته شود، دندانپزشک وی را از انجام چنین درمانی باز می دارد. همچنین در صورتی که بیمار قلب مصنوعی استفاده کرده باشد، تا 15 الی 18 ماه پس از جراحی دریچه، فرد نمی تواند برای کاشت ایمپلنت دندان اقدام کند و پس از گذشت زمان مشخص شده، بیمار می تواند به دندانپزشک مراجعه و برای کاشت ایمپلنت اقدام نماید.

پوکی استخوان

اگر بیمار به بیماری پوکی استخوان از نوع نرمی استخوان یا استئومالاسی (نرمی استخوان) مبتلا باشد، کاشت ایمپلنت روش درمانی مناسبی برای او نخواهد بود. در این افراد استخوان فک به شدت نرم است و از استحکام کافی برای پیوند با پایه ایمپلنت برخوردار نیست. بنابراین دوره درمان بیش از حد طولانی و گاهی نیز با شکست مواجه می شود. در این صورت بیمار بدون اینکه نتیجه ای را کسب کند، تنها درد و رنج جراحی و کاشت دندان را تحمل می کند. بنابراین اگر بیمار به این نوع بیمار مبتلاست، بهتر است از دیگر روش های درمانی دندانپزشکی استفاده شود.

بیماری کلیه

اگر فرد به بیماری کلیوی پیشرفته مبتلا است، نمی تواند از روش کاشت دندان استفاده کند و برای پر کردن فضاهای خالی در دهان خود، می تواند از سایر روش های جایگزین همچون دندان مصنوعی و پروتزهای متحرک استفاده کند.

اعتیاد به مواد مخدر

افرادی که در مصرف الکل، دخانیات و مواد مخدر زیاده روی کرده و به آنها اعتیاد دارند، کاندیدای خوبی برای کاشت ایمپلنت دندان نیستند. چرا که مصرف بیش از حد سیگار و سایر مواد اعتیادآور مانع از ترمیم زخم ناشی از کاشت پایه ایمپلنت می شود. از سوی دیگر دود ناشی از مصرف مواد مخدر و دخانیات از طریق زخم به لثه ورود پیدا کرده و مشکلات دیگری را برای بیمار ایجاد می کند. در این شرایط بیمار بیش از حد درد و رنج کاشت دندان را به جان می خرد که و نتیجه درمان مطلوب او نیست. بنابراین این افراد ابتدا باید اعتیاد خود را کنار و سپس برای کاشت ایمپلنت دندان اقدام کنند.

نوشتن دیدگاه