کاشت دندان | ایمپلنت
گاهی خالی بودن یک یا چند دندان موجب ناراحتی و از بین رفتن زیبایی چهره افراد می‎شود، از سوی دیگر ممکن است به دندان‌های مجاور نیز آسیب وارد شود. بیماری لثه، اختلال در جویدن، به هم خوردن ردیف دندان‎ها از دیگر عوارض خالی بودن جای یک دندان می‎باشد. برخی افراد برای پر کردن جای دندان خالی به گذاشتن یک دندان مصنوعی که به صورت محرک در دهان قرار می‎گیرد، اکتفا می‎کنند. در اینجا توصیه ما به این افراد ایمپلنت (implant) می‎باشد. اما ایمپلنت دندانی چیست؟
ایمپلنت دندانی
ایمپلنت روشی برای کاشت دائم دندان است به این صورت که یک پایه از جنس تیتانیوم به عنوان پایه در لثه جایگذاری می‎شود. بعد از مدتی که پایه به استخوان فک متصل شد، دندان روکش دار شده یا همان پایه پروتزی به آن متصل می‎شود. در ایمپلنت، میله تیتانیوم نقش ریشه دندان را ایفا می‎کند. در گذشته ایمپلنت به عنوان یک جراحی کاملاً تخصصی به شمار می‎رفت که تعداد کمی از پزشکان بر آن تسلط داشتند اما با پیشرفت تکنولوژی بر تعداد متخصصین ایمپلنت افزوده شده است.
موارد کاربرد ایمپلنت دندانی
افرادی که به دلایلی چون پوسیدگی، خرابی و یا حادثه، یک یا چند دندان خود را از دست داده‎اند می‎توانند از روش ایمپلنت دندانی استفاده کنند. یکی از مزایای ایمپلنت دندانی اینکه نیازی به تراش دندان‏های مجاور نیست. اما سوالی که در اینجا پیش می‎آید اینکه آیا ایمپلنت دندانی برای کسانی که دندان‎های خود را به طور کامل از دست داده‎اند روش مناسبی است؟ در پاسخ باید گفت که این روش قابلیت استفاده در افراد کاملاً بی‎دندان را نیز دارد و موجب افزایش گیر، ثبات دندان مصنوعی، راحتی در جویدن و صحبت کردن فرد می‌شود. اما در عین حال این روش در افرادی که دارای سلامت دهان و لثه داشته باشند، قابل انجام است. به این معنا که سلامت دهانی و سلامت عمومی تاثیر زیادی در میزان موفقیت ایمپلنت دارد. بر این اساس، وجود بافت‌های لثه‌ای سالم و عاری از عفونت، کمیت و کیفیت استخوان قابل قبول و بهداشت دهانی خوب برای ماندگاری ایمپلنت ضرورت دارد و ار تمامی اصول استاندارد برای محافظت و حفظ ایمپلنت صورت گیرد، مدت زمان ماندگاری ایمپلنت محدودیتی نخواهد داشت.
اصول ایمپلنت دندانی
همانطور که گفته شد ایمپلنت دندانی توسط یک پایه تیتانیومی صورت می‎گیرد که بدون بیهوشی و با بی‎حسی موضعی انجام می‎شود. بیمار پس از انجام این مرحله باید داروها و آنتی بیوتیک‎هایی را که توسط دندانپزشک تجویز می‎شوند را مصرف نموده و مراقبت‎های بهداشتی را نیز تا زمان قرار دادن پایه پروتزی، به عمل آورد.
طول درمان در همه افراد یکسان نیست و بسته به شرایط لثه، مراقبت‎های پزشکی و تخصص پزشک جراح متفاوت است اما این مدت زمان به طور متوسط 3-9 ماه تخمین زده می‎شود. پس از این مدت است که پروتز دندانی بر روی پایه قرار می‎گیرد که بعد از آن نیز دندان کاشته شده نیاز به مراقبت‎های ویژه‎ای دارد.
نحوه مراقبت از جراحی ایپملنت دندانی

استفاده از نخ دندان و مسواک زدن روزانه 2 بار
چک آپ لثه‎ها به فاصله هر 3 ماه یکبار

نوشتن دیدگاه