ترمیم دندان چیست؟

دندانپزشکی ترمیمی (Operative Dentistry) به منظور تشخیص و درمان ضایعاتی در دندان‌ شکل گرفته است که برای تصحیح آنها نیازی به ترمیم های تاج دندان نیست. یکی از خصوصیت‎ها‎ی درمان‌های ترمیمی، ترمیم صحیح شکل، عملکرد و حفظ یکپارچگی دندان‌ها در ارتباط با بافت‌های سخت و نرم مجاور می‎باشد. درمان ترمیمی به منظور رفع سه نیاز درمانی پوسیدگی، دندان‌های تغییر رنگ یافته، شکسته یا بد رنگ و جایگزینی ترمیم‌های قبلی انجام می‎شود.

به عبارت دیگر ترمیم دندان برای برداشتن قسمت‎ها‎ی پوسیده و خراب شده دندان و جایگزینی آن با مواد کامپوزیتی یا آمالگام صورت می‎گیرد. ترمیم دندان به چندین صورت انجام می‎شود که در این نوشتار به آن می‎پردازیم:

ترمیم دندان پوسیده

بهترین روش برای ترمیم پوسیدگی دندان، به شدت پوسیدگی بستگی دارد و اگر قبل از ایجاد حفره و پوسیدگی در دندان، از دندان مراقبت شود، می‎توان بواسطه مسواک زدن و خمیردندان‎ها‎ی دارای فلوراید از روند پوسیدگی پیشگیری نمود. چنانچه پوسیدگی باعث خورده شدن مینای دندان شده باشد، ترمیم بدین طریق انجام‎ می‏‎شود: اگر حفره در دندان بوجود آمده باشد، باید دندان را با کامپوزیت یا آمالگام پر نمود. پس از این امر، دندانپزشک ماده ای را برای پر کردن حفره استفاده می‎کند تا دندان شکل اولیه خود را پیدا نماید. اگر پوسیدگی دندان حاد باشد، باید روی آن روکش قرار داد. روکش یا سرپوش یک جایگزین مصنوعی، برای بخشی از دندان به شمار‎ می‏‎رود.

زمانی که پالپ دندان دچار عفونت شده باشد، به عصب کشی نیاز دارد. عصب کشی باعث می‎شود که پالپ دندان عفونی از بین برود. در صورتی که دندان شدیدا آسیب دیده باشد باید آن را کند و یک پل یا یک ایمپلنت جایگزین آن کرد.

ترمیم ریشه دندان

ترمیم ریشه دندان برای درمان عصب دندان می‎باشد که به شکل اختصاصی به پالپ دندان و بافت‎ها‎ی اطراف ریشه دندان می‎پردازد. در واقع، ترمیم ریشه دندان نوعی درمان پالپ دندانی می‎باشد که برای دندانی که دچار التهاب یا عفونت شده است، انجام می‎شود. پالپ ماده نرمی در مرکز دندان است که شامل عصب، رگ‎ها‎ی خونی و بافت همبند می‎باشد و محل قرار گیری آن در قسمت توخالی در مرکز دندان است که در زیر کانال‎ها‎یی که از طریق ریشه دندان در استخوان مجاور گسترش پیدا می‎کنند، ادامه پیدا می‎کند.

ممکن است چند روز اول پس از ترمیم ریشه دندان، دندان دچار التهاب شود که کاملا طبیعی است بویژه اگر قبل از درمان، دندان عفونت کرده باشد یا درد و یا لقی داشته باشد. پس از چند روز، با مصرف قرص‎ها‎ی ضد التهاب، از التهاب دندان کم می‎شود. در ترمیم ریشه دندان، تا زمانی که درمان به صورت کامل انجام می‎شود و روکش به صورت دائمی روی دندان قرار می‎گیرد، دندان با موادی از جنس کامپوزیت یا آمالگام پر می‎شود.

ترمیم دندان شکسته

چنانچه تکه کوچکی از دندان کنده شده باشد، دندانپزشک به سادگی دندان را پر می‎کند تا دندان صاف و به حالت اول خود بازگردد. اما اگر تکه بزرگی از دندان کنده یا دندان ملتهب شده باشد، این کار امکان پذیر نخواهد بود که باید برای ترمیم دندان تنها به پرکردگی با ماده سفید رنگ نیاز اکتفا کرد و اگر دندان پر شده برای دو سال دوام داشته باشد، می‎توان پس از گذشت دو سال قسمت پر کرده را مجددا ترمیم نمود. چنانچه پس از مدت کوتاهی قسمت پر شده به صورت مداوم بیفتد، باید یک روکش دندان سرامیکی روی دندان قرار بگیرد.

برای دندانهایی که بخش زیادی از آنها شکسته است، روکش روی آن قرار می‎گیرد. این روکش یا سرپوش از جنس سرامیک ساخته شده و کل دندان را پوشش می‎دهد و باعث افزایش مقاومت دندان می‎شود. اگر دندان در نزدیکی خط لثه دچار شکستگی شده باشد، قبل از قرار دادن روکش، باید دندان را عصب کشی نمود.

ترمیم دندانهای جلویی که دچار شکستگی شده اند، سخت تر است چرا که هم رنگ کردن دندان شکسته با دندان‎ها‎ی دو طرف آن مشکل است. موادی که برای ترمیم دندان جلویی استفاده می‎شوند، در مقابل نور دندان را طبیعی نشان نمی‎دهند که موجب‎ می‏‎گردد تا رنگ دندان‎ها‎ بسته به نور کمی متفاوت‏تر از سایر دندانها باشد. از این رو توصیه‎ می‏‎شود از دندانهای جلویی خود بخوبی مراقبت نمایید.

بدترین نوع شکستگی دندان زمانی است که شکستگی در زیر لثه اتفاق افتاده باشد که در این شرایط نمیتوان دندان را ترمیم کرد و باید دندان را کنده و بجای آن یک ایمپلنت، پل یا دندان مصنوعی جایگزین شود.

نوشتن دیدگاه