کامپوزیت
کامپوزیت دندانی ترکیبی از یک ماده زمینه ای با نام ماتریکس رزینی است که با ذراتی به نام فیلر در اندازه‎ها‎ و اشکال مختلف تشکیل شده و به صورت خمیری درآورده می‎شود. این ترکیب خمیری شکل در اثر تابش نور با طول موجی خاص سخت شده و پس از پرداخت و پولیش کردن به صورت یک نسج دندان درآورده می‎گردد. کامپوزيت‎ها‎ با نام مواد ترميمي سفيد يا همرنگ دندان نیز شناخته می‎شوند که اگر درست و توسط دندانپزشکان متخصص انجام شوند، می‎توانند زیبایی را برای بیمارانی که با این روش اقدام به ترمیم دندانهای خود می‎کنند، به همراه آورد.

موارد استفاده از کامپوزیت
یکی از پر مصرف‎ترین مواد در دندانپزشکی نوین، کامپوزیت‎ها‎ می‎باشند که با داشتن مقاومت و پولیش پذیری در درجات مختلف، ایجاد می‎شوند. علاوه بر این، کامپوزیتها دارای ضریب انکسار نوری متنوعی نیز هستند که می‎توان از آنها در پر کردگی‎ها‎ی جزئی دندان‎ها‎ی قدامی و دندان‎ها‎ی تحتانی و دندان‎ها‎ی شکسته، بدشکل و بد رنگ، پر کردن دندان‎ها‎ی تخریب شده، پر کردن فضاهای بین دندانی و ... استفاده نمود.

بطور تخصصی، از کامپوزیت برای درمان‎ها‎ی زیبایی استفاده می‎شود که البته تنها ایرادی که در این ماده خمیری شکل وجود دارد، میزان استقامت آن‎ها بوده که پس از چندین سال نیازمند ترمیم است.

کامپوزیت مناسب برای زیبایی دندان

از آنجایی که هر کامپوزیتی را نمی توان به این خاطر که سفید و مقاوم است را به اسم کار زیبایی روی دندان قرار داد، لذا در انتخاب جنس و میزان کیفیت باید دقت کرد و این کار را به متخصصین در این حوزه سپرد. کامپوزیت‎ها‎ی زیبایی علاوه بر دارا بودن طیف رنگی قابل قبول، باید قابلیت بازسازی لایه به لایه مینا و عاج دندان را نیز داشته باشند. همچنین یک کامپوزیت باکیفیت باید بتواند پولیش شده و در عین استحکام بالا بتواند درخشندگی و طبیعی بودن یک دندان واقعی را ایجاد نماید.

مراحل کار با کامپوزیت

بدون اینکه آسیبی به بافت سالم دندان وارد شود، قسمتهای آسیب دیده و پوسیده دندان تراش داده می‎شود.

پس از آن، دندان‎ها‎ شستشو داده می‎شوند تا ذرات تراش خورده از روی دندان برداشته و دندان قابل مشاهده شود.

با استفاده از دایکال، کف بندی صورت می‎گیرد. این کار زمانی انجام می‎شود که ترمیم دندان عمیق باشد.

برای جلوگیری از مشکلاتی که کامپوزیت برا پالپ ایجاد می‎کند (تحریک عصب)، یک لایه گلاس آینومر بر روی دندان قرار داده می‎شود.

با استفاده یک اسید مخصوص (اپینگ)، دندان تمیز می‎شود و از سوی دیگر این اسید به میزان چسبندگی کامپوزیت می‎افزاید.

پس از این مرحله دندان شستشو داده می‎شود و به مدت 10 دقیقه باید اجازه داد تا مینای دندان خشک شود.

روی جداره حفره دندان باندینگ مالیده می‎شود. این ماده همانند چسب عمل می‎کند.

نور آبی رنگ بر روی باندینگ تابیده می‎شود.

کامپوزیت به شکل لایه لایه بر روی دندان قرار می گیرد و سپس نور آبی بر روی هر لایه تابانده می‎شود.

برای فرم دادن به سطح کامپوزیت باید با فرز یا مته‎ها‎ی دندانپزشکی این کار را انجام داد و قسمت‎ها‎ی بلندی را ساییده و قسمتهای خالی را پر کرد تا هم سطح شوند.

در پایان نیز دندان پالیش می‎گردد و کار پر کردن دندان با کامپوزیت پایان می‎یابد.

نوشتن دیدگاه